به نقل از «پارسینه»

پُست همسر شهید رضایی‌نژاد درباره استاد شجریان جنجال به پا کرد!

تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۸۷۰۱۷

با انتشار این عکس نوشته بود: چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان...
یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان...
روحش شاد
#استاد_شجریان
#حافظ
پ.ن: عکس را خودم از داریوش گرفته ام. آبان ماه ۱۳۸۵. در کنار عکس استاد که سالها زینت بخش خانه مان بود. وبه پاس خاطرات خوشی که از آوازها و تصانیف استاد شجریان با هم ساخته بودیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  

View this post on Instagram

. چندان که گفتم غم با طبیبان درمان نکردند مسکین غریبان... یا رب امان ده تا بازبیند چشم محبان روی حبیبان... روحش شاد #استاد_شجریان #حافظ پ.ن: عکس را خودم از داریوش گرفته ام. آبان ماه ۱۳۸۵. در کنار عکس استاد که سالها زینت بخش خانه مان بود. وبه پاس خاطرات خوشی که از آوازها و تصانیف استاد شجریان با هم ساخته بودیم.

A post shared by shohreh pirani (@shohreh.pirani) on Oct 8, 2020 at 6:48am PDT

این پست با جنجال زیادی همراه شد طوری که خانم پیرانی با انتشار پستی دیگر سعی کرد حواشی را پایان دهد.

View this post on Instagram

. از کجا آغاز شد؟ نمی‌دانم. این را میدانم از وقتی چشم باز کردم گوش من با صدای استاد شجریان آشنا بود. خاطرات کودکیم با صدای استاد توامان است. پدرم طرفدار پر و پا قرص استاد بود. در یادگیری اجتماعی غیر مستقیم فرزندان هم موسیقی استاد را شناختیم و دل بستیم. بدون اینکه خودمان بفهمم تمام تصانیف و آوازهای استاد را حفظ شدیم. بدون اینکه چندان درکی در آن دوران کودکی با شعر سعدی، مولانا، حافظ، خیام، عارف، هوشنگ ابتهاج و... مانوس شدیم. پدرم شاید اگر خودش هم میخواست در تربیت مستقیم نمیتوانست این تاثیر را بر ما بگذارد. علاقه و درک او از شعر و موسیقی سنتی گوش و ذهن ما را تربیت کرد. همسرم که پیشنهاد ازدواج داد از اولین سوالاتش این بود موسیقی چه گوش میدهم؟ گفتم شجریان. کدام آلبوم استاد؟ آن موقع همچنان تحت تاثیر پدر و علایقش حتی در آلبوم های استاد بودم گفتم همایون مثنوی. بعدها شنیدم داریوش تا مدتها پس از آن و قبل از عقد مان، به یاد من همایون مثنوی گوش میداده. ازدواج که کردیم فهمیدیم پر رنگ ترین نقطه اشتراک مان کاست های استاد شجریان است. در سفر و حضر، در گفتگو و سکوت، در قهر و آشتی شجریان همیشه حرفی برای گفتن در زندگی ما داشت. داریوش دستگاه های موسیقی ایرانی را به خوبی میشناخت. دوستان و همکارانش حتما تصدیق میکنند حتی حین کار در آزمایشگاه و انجام تست حتما نوایی از شجریان روشن بود. من با داریوش فهمیدم آوازهای استاد را بیش از تصانیف دوست دارم. شعر را با آواز درک کردم. تازه فهمیده بودم چرا پدر اینقدر پرتکرار آوازها را گوش می‌دهد. دوستان شاعرم اغلب لطف دارند و به من میگویند با اینکه شاعر نیستی ولی شعرشناس خوبی هستی! نمیدانم اینگونه هست یا نه، اما قطعا هنر استاد شجریان در انتخاب شعر و موسیقی متناسب در این شناخت من و امثال من از شعر فارسی تاثیر غیرقابل انکاری داشته است. قطعا در تربیت آرمیتا هم راه پدرم و پدرش را پی خواهم گرفت. آرمیتا و نسل های پس از آرمیتا باید بدانند هویت شان ریشه در چه اصالتی دارد تا با هر بادی به سویی خم نشوند. اصالت و هویتی که استاد شجریان نقش به سزایی در یاداوری و بازسازی آن داشتند. پ.ن: کاش دوستان عزیزی که این روزها له یا علیه استاد شجریان موضع گیری میکنند نه یک آلبوم نه یک آواز که تنها یک تصنیف استاد را گوش داده بودند.

A post shared by shohreh pirani (@shohreh.pirani) on Oct 9, 2020 at 12:19pm PDT

وی با انتشار عکسی نوشت: از کجا آغاز شد؟ نمی‌دانم. این را میدانم از وقتی چشم باز کردم گوش من با صدای استاد شجریان آشنا بود. خاطرات کودکیم با صدای استاد توامان است. پدرم طرفدار پر و پا قرص استاد بود. در یادگیری اجتماعی غیر مستقیم فرزندان هم موسیقی استاد را شناختیم و دل بستیم. بدون اینکه خودمان بفهمم تمام تصانیف و آوازهای استاد را حفظ شدیم. بدون اینکه چندان درکی در آن دوران کودکی با شعر سعدی، مولانا، حافظ، خیام، عارف، هوشنگ ابتهاج و... مانوس شدیم. پدرم شاید اگر خودش هم میخواست در تربیت مستقیم نمیتوانست این تاثیر را بر ما بگذارد. علاقه و درک او از شعر و موسیقی سنتی گوش و ذهن ما را تربیت کرد. همسرم که پیشنهاد ازدواج داد از اولین سوالاتش این بود موسیقی چه گوش میدهم؟ گفتم شجریان. کدام آلبوم استاد؟ آن موقع همچنان تحت تاثیر پدر و علایقش حتی در آلبوم های استاد بودم گفتم همایون مثنوی. بعدها شنیدم داریوش تا مدتها پس از آن و قبل از عقد مان، به یاد من همایون مثنوی گوش میداده. ازدواج که کردیم فهمیدیم پر رنگ ترین نقطه اشتراک مان کاست های استاد شجریان است. در سفر و حضر، در گفتگو و سکوت، در قهر و آشتی شجریان همیشه حرفی برای گفتن در زندگی ما داشت. داریوش دستگاه های موسیقی ایرانی را به خوبی میشناخت. دوستان و همکارانش حتما تصدیق میکنند حتی حین کار در آزمایشگاه و انجام تست حتما نوایی از شجریان روشن بود. من با داریوش فهمیدم آوازهای استاد را بیش از تصانیف دوست دارم. شعر را با آواز درک کردم. تازه فهمیده بودم چرا پدر اینقدر پرتکرار آوازها را گوش می‌دهد.

دوستان شاعرم اغلب لطف دارند و به من میگویند با اینکه شاعر نیستی ولی شعرشناس خوبی هستی! نمیدانم اینگونه هست یا نه، اما قطعا هنر استاد شجریان در انتخاب شعر و موسیقی متناسب در این شناخت من و امثال من از شعر فارسی تاثیر غیرقابل انکاری داشته است.

قطعا در تربیت آرمیتا هم راه پدرم و پدرش را پی خواهم گرفت. آرمیتا و نسل های پس از آرمیتا باید بدانند هویت شان ریشه در چه اصالتی دارد تا با هر بادی به سویی خم نشوند. اصالت و هویتی که استاد شجریان نقش به سزایی در یاداوری و بازسازی آن داشتند.

پ.ن: کاش دوستان عزیزی که این روزها له یا علیه استاد شجریان موضع گیری میکنند نه یک آلبوم نه یک آواز که تنها یک تصنیف استاد را گوش داده بودند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: شهید رضایی نژاد محمدرضا شجریان شهره پیرانی پارسی خبر آوازهای استاد صدای استاد استاد شجریان شعر و موسیقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۸۷۰۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هنرمند پرآوزاه موسیقی خراسان شمالی درگذشت

عیسی قلی‌پور هنرمند و بخشی پر آوازه موسیقی خراسان شمالی پس از تحمل یک دوره بیماری درگذشت. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد٬ عیسی قلی‌پور هنرمند و بخشی پر آوازه موسیقی خراسان شمالی پس از تحمل یک دوره بیماری درگذشت.

مرحوم قلی پور از نوازندگان و اساتید دوتار و مسیقی محلی شمال خراسان شمبود که از 14 سالگی نزد پدر  شروع به نواختن دوتار کرد و در ادامه  با استاد حسن یزدانی(حسن بخشی)  که نوازنده دوتار بود  شروع به فعالیت کرد.

عیسی قلی پور به عیسی بخشی حافظ  بسیاری از داستان‌ها  مقام ها و آهنگ های کهن منطقه شمال خراسان بود. این استاد برجسته دارای  عناوین ممتاز هنری از جشنواره های ملی و استانی و خارجی بود.

عیسی بخشی در کنار فعالیت‌های هنریُ به شغل باغداری بود و سالها در به تولید انگور اقدام می‌کرد.

از این استاد شاگردان فراوانی به نسل نوازندگان موسیقی محلی استان معرفی شدند که از آن جمله می‌توان به فرزندان ایشان اشاره کرد.

این افتخار موسیقی ترکی و کرمانجی شمال خراسان شمالی امروز پس از تحمل یک دروه بیماری ناشی از سرطان٬ دارفانی را وداع گفت.

انتهای پیام/311/.